Weet je waarvoor je strijdt of waartegen je strijdt?
Wie zichzelf verlaat, zit vervolgens met zichzelf opgescheept
Zolang je bevrijd wilt zijn, ben je onvrij
Alleen in de leegte is de ware volheid te ervaren
Zo lang we in strijd zijn met wat we bestrijden, zal onze strijd weinig effectief zijn
Alleen wie zich niet aangevallen voelt, kan zich goed verdedigen
Echte wandelaars houden van stilstaan
Iets niet doen vraagt vaak meer inspanning dan niets doen
Autonomie is het vermogen om hulp te vragen
Ergens van af willen is de beste manier om er aan vast te blijven zitten
Hoe meer de verschillen mogen bestaan, hoe sterker de overeenkomsten zichtbaar worden
Ervaring van moeder en dochter
Dochter: Ik heb mij aangemeld, omdat ik niet kon slapen en bang was om op bed te gaan omdat ik misschien niet kon slapen. Daar leidde mijn humeur onder en daardoor had ik wel eens problemen thuis (ruzie, onenigheid, brutaliteit). Ik heb geleerd dat, als ik me rot voelde, dat ik me even terug kon trekken op mijn kamer om te voelen wat ik voelde. Zo moest ik een tuintje in mijn hoofd maken, of een fijne plek, en dan mocht ik zelf kiezen wat daar gebeurde. Ik voel me nu rustiger, het is rustiger in mijn hoofd. Want eerst had ik al mijn gevoelens in mijn hoofd opgesloten en omdat ik nu rust kan vinden, gaan die gevoelens langzaam weg. Ik kan nu mijn gevoelens beter herkennen. En dit ook noemen. Er is uitgekomen dat ik hoogsensitief ben. De psycholoog deed het heel goed, ze leefde met mij mee. Ze heeft mij heel goed geholpen. Ze is echt een aanrader! Annika, 12 jaar
Moeder: Als moeder kon ik Annika niet meer bereiken. Ik kon zien dat er iets was, maar ik kon haar daar niet bij helpen. Als moeder stond ik machteloos. Niets hielp: lief zijn, begripvol, boos worden, streng zijn. Annika bleef bang om te gaan slapen. Kwam steeds uit bed, huilde, was intens verdrietig. Maar kon niet aangeven waarom. Overdag was ze boos, brutaal maar tegelijk heel aanhankelijk, zocht steeds contact, haast claimend. Al met al uitputtend en machteloos. Annika knapte snel op van de therapie. Het leken heel eenvoudige handvaten, maar ze heeft er enorm veel aan gehad. Als ouder kreeg ik inzicht in waarom Annika zich gedroeg zoals ze zich gedroeg en kreeg ik tips hoe ik daar zelf verandering in kon brengen door op een andere manier te communiceren met Annika. De therapie koste Annika energie, maar leverde ook veel energie op. Een wereld van verschil! Annika is veranderde van een verdrietig en somber meisje in een sprankelende en ondernemende puber die goed weet te benoemen wat ze voelt. De benadering van Sibylle is “jaloersmakend”. Sibylle kan steeds op het niveau van het kind blijven, is heel erg geduldig. Ze heeft mijn kind écht kunnen bereiken. Corina, moeder van Annika